" ကဗ်ာေရးတဲ့ေက်ာက္စာ " ( ေမြးေန ့အမွတ္တရ )

|


ရနံ ့ေတြရတဲ့ ေတာတစ္အုပ္မွာ
ငါက " ေကသရာဇာ " ၿဖစ္ခ်င္တာ
ဒါေပမဲ့ . . . ဘယ္ေလညႈင္းႏုႏုမွဖမ္းစားဖို ့
စိတ္ကူးမရွိဘူး . . . . .

နတ္ေဆးလံုးစား
စလြယ္ဖြားမဟုတ္ေပမဲ့
ေတာအုပ္ေလးကို ပစ္လႊတ္မဲ့ေလးညိႈ ့ရန္ေတြကို
အၾကင္နာရွစ္ေသာင္း ခံစစ္အေၿမႈာင္းေၿမႈာင္းနဲ ့
ခုခံကာကြယ္ ၀တ္မႈန္လိုသင္းပ်ံ ့ေစခ်င္တယ္ . . . . .

ငါ့ရင္ဘတ္က ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းအထပ္ထပ္
ဘယ္ကံရွင္နတ္က သိတတ္ႏိူင္မလည္း
သမိုင္းမတြင္ႏိူင္ေသးတဲ့ အကၡရာေလးလံုးဟာ
၀ွက္ထားၿခင္းခံရတဲ့ " အမွန္တရား " ပဲ . . . . .

ေမွ်ာ္ရည္ေငးလင့္
တစ္ေန ့ေတာ့ပြင့္မဲ့ ရနံ ့နဲ ့
ေတာတန္းေလးကိုေမႊးပ်ံ ့ေစခ်င္တယ္

ငါေတြးရင္းေပ်ာ္တယ္
သူမ်ားေတြအတြက္လည္းငါေပ်ာ္ေနမိတယ္
ခုထိ ေတာအုပ္ေလးအတြက္
ငါ့အိပ္မက္ေတြမွာ . . . ငါ ဟာ
တစ္ကိုယ္ေတာ္မၿဖစ္ခဲ့ေသးဘူးကြယ္ . . . . .



" ႏို၀င္ဘာေမ "

|

စိတ္ကူးအရင့္အမာနဲ ့
သူ ့ပံုရိပ္တနင့္တပိုးထမ္းထားရတာ
ကမာၻ ့လံုး၀န္းမႈထက္ပိုေလးတယ္ . . . . .

ဘယ္လိုရာသီခြင္မ်ိဳးမွၿမိဳ ့တံခါးကပြင့္မွာလဲ
" ၀ " လံုး၀င္စားသလို
ကိုကဘဲေကြးစက္၀ိုင္းညႊတ္
မုေယာပြင့္ေလးေတြနဲ ့ၿဖိဳဖ်က္ခ်လိုက္တယ္ . . . . .

အလွဘုရားမေလး
တိုက္ခတ္ရင္ ယိမ္းႏႊဲ ့ၿပဖို ့
အိပ္မက္ေတြစိုက္ေနတာမဟုတ္ဘူး . . . . .

ကိုယ့္ရူးသြပ္မႈနဲ ့ကိုယ္လတ္ဆတ္
မင္းေပးမဲ့ ေမွ်ာ္စင္တန္းအတြက္
စိမ္းလန္း တတ္ေနၿပီ . . . . .

" ဒီ " . . . ေႏြလက္က်န္နဲ ့
ငါ့ၿပည္ေတာ္ၿပန္လမ္းမွာ
ပန္းေတြပြင့္ပါေစ . . . . .

" ငါ့ေခတ္ရဲ ့နတ္ဘုရား "

|















ခြာသံတစ္ခ်က္
အလင္းသိုက္ၿဖန္ ့က်က္လို ့
အေရွ ့ၿမိဳ ့ရိုးတစ္ဖက္က
ပန္းႏုေရာင္ ၾကက္ေၿခခတ္ေလး
ဟာ၀ိုင္ရီတစ္ခြက္နဲ ့
ထင္းရူးပင္ရိပ္ကိုတံခါးပိတ္ပါ . . . . .

လကၡဏာအတုထဲက " ကြ်န္း "
ပတ္ၾကားအက္ထဲက ကြ်န္ေတာ္
ေရလယ္မီးၿပ အပ်ိဳမရဲ ့
အရိုးတစ္မႈန္ကို
နိဗၺာန္ဘံုအထိယူၿပခ်င္တယ္ . . . . .

တၿခမ္းမႏိုးတဲ့သစ္ရြက္က်ိဳးေလး
ပန္းကရိုင္းထဲ တိုး၀င္ကခုန္
ေမွာ္ဖူးမိတဲ့၀တ္ရံုမွာ
ရနံ ့ထူးေတြၿပန္ ့ၿပဴးလို ့ . . . . .

" ဒီဇင္ဘာ "

|















အလင္းေ၀ရင္ ေနခေပမယ့္
ေဆာင္းခုိခ်င္တဲ့ထီးကေလးေၿခြရင္
ဘယ္သူ ့ရင္ခြင္ေပၚ " ေၾကြ " မလဲ . . . . .

ဒီဆံခ်ည္မွ်င္မွာ
ဆီးႏွင္းစက္ေလးေတြ ေ၀့၀ဲဖူးပြင့္လိုက္ေတာ့မွ
ဒီဇင္ဘာကိုေက်းဇူးတင္မိတယ္ . . . . .

တခါတေလေတြးၾကည့္မိတယ္
ေဆာင္းမွာႏွင္းေခါင္သလို
တခါတရံေတာ့
ဒီဇင္ဘာကိုေၾကးစားဆန္ၾကည့္ခ်င္တယ္ . . . . .

အပူေငြ ့ေၾကာင့္ အရည္ေပ်ာ္သြားမွာ
မစိုးရိမ္မိဘူး . . . . .

မိုးတိမ္မွာၿမဴခိုးဖြဲ ့သီၿပီး
ႏွင္းမုန္တိုင္းအၿဖစ္သက္ေရာက္တဲ့အခါ
ငါ့ေၾကာင့္ မင္းႏွလံုးသားေလးေအးခဲသြားမွာဘဲစိုးတယ္ . . . . .


" နတ္သမီးကာရန္ " ( ကဗ်ာရွည္ )

|



( ၁ )

တစ္မိုးတစ္ေၿမေအာက္က
မိုးခါးေရေသာက္ လူတစ္ေယာက္
ဘ၀ရဲ ့ၿပတင္းတံခါးကိုေခါက္ေတာ့
တိုးလ်ၿဖည္းညႈင္း
ခံစားခ်က္ၿမိဳ ့ကိုခင္းက်င္းၿပလိုက္တယ္ . . . . .

ၿပခန္းသို ့ယူေဆာင္လာသည့္
ေရႊအိုေရာင္ ေလညႈင္းပြင့္ေလးမ်ား
ဆံုးရံႈးမႈ သိပ္သည္းဆကို
သိပၸံပညာရွင္မ်ား မတြက္ခ်က္ႏိူင္ပါ . . . . .

ဒီလို . . . ကမ္းေ၀းလေရာင္
စိမ္းလဲ့လဲ့ အေမွာင္မွာ
မ်က္ရည္ငုတ္တုတ္နဲ ့
ေ၀းကြာမႈေတြ ေလာက္ငရဲ ့လား . . . . .

နာက်င္ၿခင္းအၿမစ္ေတြကို
ကတုတ္က်င္းနက္နက္မွာတြဲကုတ္
မွီတြယ္ရာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာ
မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ခဲ ့သည္ ။ . . . . .

( ၂ )

လိပ္ၿပာတစ္ရြက္ ၾကာခြက္ထဲ
ဖူးဖက္ႏုအက္ စဥ္တုန္းက
ေသာကကို စိုးေၾကာက္
မာနတရားကို ပန္းႏွင့္ေပါက္ရင္း
ေၿခေၿမႈာက္ လက္ေၿမႈာက္
ရိႈက္ငိုခဲ့ဖူး၏ . . . . .

အလင္းတေ၀ေ၀နဲ ့ႏွင္းစက္ေလးေတြကိုမွ
အရသာခံေသာက္ခ်င္တဲ့ ၿမက္ေၿခာက္ပင္ေလးေရ
အေၾကြမရဲတဲ့ ဇီဇ၀ါပန္းေလးေတြအေပၚ
သူ ့၀င္သက္ ထြက္သက္ေလး
သြားတင္ထားမိသူေပါ့ . . . . .

အဲဒီတုန္းက . . .
လက္သည္းအေၾကးခြံေလးေတြကို
အေရာင္ၿခယ္သ မန္းမႈတ္ဖို ့အတြက္
ေန ့ခင္းေၾကာင္ေတာင္ေလးေတာင္
မစိမ္းလန္းခဲ ့ရတဲ ့
ေဟာဒီ . . ေတာအုပ္ေလးပါ . . . . .

ခုေတာ့လည္း . . .
ၾကက္ေၿခခတ္၏ ဆံုမွတ္အရပ္
ကေလးဘ၀က
ခင္တန္းေကြ ့ ရွမ္းလမ္းေလးမွာ
ေဆြးဖြယ္ပန္းမ်ား လႊမ္းခဲ့ပါၿပီ ။ . . . . .

( ၃ )

ေန ့ရက္ေတြကို ခ်ိန္စက္
ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာထြင္ခဲ့တဲ့ ၿပကၡထိန္ထက္
အမဲေရာင္စ်ာပနေလး ၀တ္ဆင္ထားတဲ့တစ္ရက္ . . .

ရက္စက္သြယ္ေၿပာင္းတဲ့
ေလာကဓံလက္ေခ်ာင္းေတြက
မီးေၿပာင္းပါးစပ္နဲ ့ခူးစားခ်ိန္
" ဆာေတးရီးယန္း " ၿမက္ပင္ရွည္ဟာ
ဆံုးရံႈးမႈ သစ္ရြက္ေတြမရႈမလွနဲ ့
တုန္ယင္စြာ လူးလြန္ ့ထြက္ခြာသြားရေပါ့ . . . . .

က်န္ခဲ့တာမွ . . . ညအိပ္ၾကယ္ပြင့္ေလးတစ္လံုး
တိမ္ညိဳ တိမ္မဲ ေတြဖံုးသြားေတာ့
မ်က္စိကိုစံုမွိတ္ နားႏွစ္ဖက္ကိုပိတ္
ထိုခဏ . . အပ္က်သံမၾကား
ေလာက ကိုကား
အနက္ေရာင္လႊမ္းသြားေလေတာ့၏ . . . . .

လူငယ္ဘ၀ရဲ ့အရိပ္မဲ့သစ္တစ္ပင္မွာ
သင္ဆိုလွ်င္ေရာ အိပ္၀ံ့ပါမည္လား
ရီးေ၀မိႈးအုပ္
ေဟာ ဟိုး အေနာင္ေတာင္မွာ
ေငြ ့ရည္ေတြ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ . . . . .

ပစ္ရင္း ခတ္ရင္း ထိုးေဖာက္ရင္း
က်ည္ဆန္ေတြၾကား မထိဘဲရခဲ့တဲ့
ေသြးမဲ့ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္
ေၿဖသိမ့္ဖို ့ သိပ္ခက္လို ့
ခ်ိဳ ခ်ဥ္ ငန္ စပ္ အရသာဓာတ္ၾကား
ခုအခါ ဘ၀မ်ားစြာထမ္းပိုးခဲ့ၿပီ ။ . . . . .

( ၄ )

အို . . . အေဆြခင္ပြန္း
ေသာတရွင္အေပါင္းတို ့
မၿမင္မိတဲ့ အသံကိုေခါင္းအံုးအိပ္ၿခင္းမွာ
တစ္၀က္မိႈတက္ၿခင္း ခံရတဲ့
တိတ္ဆိတ္ၿခင္းေတြ ကပ္ပါလာတတ္ၾကတယ္ . . . . .

အိပ္မက္ေတြ မက္တစ္၀က္ အိပ္တစ္၀က္မွာ
အရိပ္ေလးတစ္ရိပ္ ဖိတ္စဥ္က်တာေတာင္
ၾကည္ၾကည္လင္လင္စီးေမ်ာခြင့္မရခဲဘူး
၀ကၤပါေတာက ေမွာ္နတ္ဘုရား "မ" စေတာ္မူပါ . . . . .

အစိုးမရေသာၾကမၼာစက္၀န္းထဲ
ဓားေတာင္ကိုေက်ာ္ၿဖတ္
မီးပင္လယ္ကိုေက်ာ္ၿဖတ္
ရိုးသားၿခင္းအၿဖဴေရာင္တံဆိပ္ထပ္တာေတာင္
မေအာင္ၿမင္ခဲ့ဘူးကြယ္ . . . . .

ဒါေပမဲ ့ . . .
ေလေၿပြ လမ္းေၾကာင္း
ဘယ္ကို ေၿပာင္းေၿပာင္း
သံမႈန္လိုခ်ည္း ငါ့စိတ္မွာညည္းေနမိတာ
ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္း တစ္ခုတည္း
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ တစ္ခုရယ္ပါ ။ . . . . .

( ၅ )

အတိတ္၏အရိပ္ အရိပ္၏တေစၦ
ၿပဇာတ္မဟုတ္တဲ့ စက္ကပ္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ
မ်က္လွည့္ဆရာေတြက ေၾကြအံေခါက္
စည္းစိမ္ဓနကို ဘတ္ေကာက္လို ့
ဒုကၡေတြ တပ္ေခါက္ဖို ့က်
နည္းနည္းမွေထာက္ပံ့မေပးခဲ့ၾကဘူး . . . . .

ေနကြယ္ရထား " ပိုးကိုက္ဓား " ႏွင့္
ထိုးစိုက္သြားေသာ သရဲေကာင္းၾကီးမ်ား
" ယမမင္း " ကိုဒူးတိုက္ဖို ့ ေခၚစာလႊတ္လိုက္မယ္
ခုခ်က္ခ်င္းတမလြန္သို ့ ဦးစိုက္ပါ . . . . .

သို ့ေသာ္ . . . သို ့ေသာ္
အမုန္းမဲ့မ်က္၀န္းမ်ား၏ သုညတၱအင္အား
ငါ့အား . . . ဆြဲေခၚ
မိုး၏အၿမင့္ ေလ၏အဆန္
ငါ့စိတ္မွန္ကား
ခြင့္လႊတ္မႈအေပါင္း သရဖူေဆာင္းခဲ့ၿပီ . . . . .

" ဗုဒၶဘုရား " ေပးတဲ့ " တရားရိပ္ " မွာ
" ဓမၼေတး" ကိုဖြဖြ ရြတ္
ငါ့စိတ္လွံသြားေတြ ေခြညႊတ္ေတာ့မွ
အာဃာတကိုေၿဖေလ်ာ့
ငါ့စိတ္ကို ငါၿပန္ကန္ေတာ့ပါမည္ ။ . . . . .

( ၆ )

ၾသကာသေလာကတစ္ေလ်ာက္
ၾကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္
လူတစ္ေယာက္အေတြ ့အၾကံဳဟာ
ထန္ ကရိုဏ္း က်ေနေလရဲ ့
ငါ ဘယ္သင္ပုန္းၾကီးမွ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး . . . . .

ရန္ကုန္မွာ " မိုး "
မႏၱေလးမွာ " ေႏြ "
ၿပည္မွာ " ေဆာင္း "
ရင္မွာ " ဒဏ္ခံၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း " နဲ ့
ေၿမေထာင္းရနံ ့သင္းပ်ံ ့ေနတတ္ၿပီ . . . . .

ေၾကမြမႈမ်ားစြာ
မေၿပာခ်င္တဲ့ အကၡရာေတြ တစ္ေပြ ့တစ္ပိုက္
ဂႏၱ၀င္ရွင္ၾကီးမ်ားရယ္
ဘ၀သရုပ္ေဖာ္အတြက္ဆို
ခုရင္ဘတ္အမွန္ကို ဆြဲထုတ္ၿပလိုက္မယ္ . . . . .

ေလာကစာမ်က္ႏွာကို
ဘ၀မ်က္ႏွာနဲ ့ ၿမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို ့
ဂ်စ္ပစီမိုးတိမ္မွာ ေငြမင္ရည္ဖံုး
အၾကည္လင္ဆံုး ထိုးခ်ေဖာက္ခြဲလိုက္တယ္
ရာစုတစ္ေထာင္ အလင္းကိုေဆာင္ရပါေစ ။ . . . . .

( ၇ )

အထီးက်န္ေတာင္ကိုမွ ပိုင္စိုးဖို ့
ေစလႊတ္တဲ့ " ေႏြနတ္သမီး " ေရ ေနပါေစေတာ့
အာေခါင္ေတြခမ္းေၿခာက္လို ့
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းေပၚ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ
သက္ေရာက္တဲ့အခါ
ငါ့ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို ့ လူတစ္ေယာက္လႊတ္ပါ . . . . .

ေမာ္ဒန္ေခတ္မွာ ဆာဟာရကသဲေတြ
အာဟာရဖြဲ ့စည္းၿပသလို
" မာကိုနီ " ေဆာင္းအိပ္မက္နဲ ့
စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္ၿပတာ
ငါေတြ ့ဖူးၿပီ . . . . .

ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လွပတဲ့
မီးေတာင္ေပါက္ကြဲမႈကေန
မိုးၾကိဳးေတြၾကြ မီးစုန္းေတြၿပ
ကြန္ယက္ေတြရွင္းတဲ့ညက
ထင္ေယာင္ထင္မွား ငါေတြးေနမိတာ
ငါဟာ . . . " ဗီးနပ္ " ရဲ ့ကိုယ္ပြား
အခ်စ္နတ္ဖုရားမ တစ္ပါးၿဖစ္ေနေရာ ့သလား . . . . .

အဲဒီညဟာ . . .ဒိုင္ယာရီထဲမွာ
ထာ၀ရရိႈက္ေမႊးလြမ္းဆြတ္ရမဲ ့
ပင့္သက္စိုက္ေငး ပန္းေလေၿပေအး
ညတစ္ညဘဲၿဖစ္မယ္ . . . . .

( ၈ )

ခြာညိဳေတာင္ တန္ေဆာင္မုန္းမွာခုိေအာင္း
ေမႊးနံ ့သာေတြစုေပါင္းလို ့
ၾကင္နာတတ္သူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းမွာ
ရနံ ့ခက္စစ္ကို ဘာသာၿပန္ဖို ့
ေလာက္ငတဲ့ရင္ဘတ္တစ္စံုနဲ ့
ၿပင္းရွတဲ့ ရူးသြပ္မႈမ်ိဳးရွိတယ္ . . . . .

ငါ့စိတ္ကိုက အလိုရယ္ပါ
မိုးလံုေလလံု . . .
တယ္လီဖုန္းသံေလးၾကားရင္ေတာင္
မ်က္ရည္ေတြ ကအလိုလိုရႊဲနစ္
ကဗ်ာေတြကို သိပ္ခ်စ္မိေနတတ္တယ္ . . . . .

ခ်ိဳၿမိန္ၿခင္းဆက္ထံုးတစ္ခု
ငါ့ယဥ္စြန္တန္းကိုလာလုေတာ့
ခ်စ္ေသာလွ်ပ္ကူးမွ်င္ေလးရယ္
" ေစာရအိုင္ " မွာ တူႏွစ္ကိုယ္ၿမိဳင္ရပါေစေတာ့ . . . . .

ဆင္ယင္လိုသၿဖင့္ ဆြတ္မဲ့ဟန္ခ်ီ
ဥယ်ာဥ္ေတာ္က " ပန္းစားမင္းသား "
ပစၥဳပၸန္အတြက္ ခူးယူရန္စိုက္ထားေသာပန္းမ်ား
ဆက္သေတာ္မူပါ . . . . .

သူ သူ ငါ ငါ မန္းမႈတ္လို ့
ဥယ်ာဥ္ေတာ္မပုပ္ရေအာင္
ရာဇအမိန္ ့တစ္ေစာင္ပါးလိုက္မည္
" အရွင္ေစာင့္ၾကပ္ေတာ္မူပါ " ။ . . . . .

( ၉ )

ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသ
ဘ၀ရဲ ့အရသာကို အဓိပၸာယ္ရွိစြာစံ
အတက္အက်မွန္တဲ့ နဒီေရလိႈင္းလို
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပ်ံ၀ဲႏိူင္မလဲ . . . . .

စီးေမ်ာရာ ေဗဒါလမ္းမွာ
မေန ့ကလိုအလြမ္းေတြနဲ ့
၀ါဖန္ ့ေဟာင္းႏြမ္း
ေန၀င္မီးလံုးေလးကို ထမ္းၿပီး
ၿဖတ္သန္းမႈမွတ္တမ္းကို စီခ်ယ္ခဲ့ၿပီ . . . . .

အၿပင္း အေပ်ာ ့ / အပူ အေအး
ေလ မိုး ေရ / ေႏြ မိုး ေဆာင္း
အခိုး အေငြ ့ အေရြ ့
အေတြ ့အၾကံဳ အမႈန္အမႊား
ရူးသြပ္စြာ ခူးဆြတ္ခဲ့ဖူး
ႏူးညံ့စြာ စြန္ ့လႊတ္ခဲ ့ဖူးၿပီ . . . . .

" ပန္းညိဳမ်ိဳး ခ်ိဳးေလစည္ေလ "
မုတ္သုန္ဘူတာရံုအမွတ္ ( . . . )
" ဂီရိေခတ္ " က က်န္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ား
ဘ၀ရဲ ့ဒဏ္ခံအား
မာေက်ာၿခင္း ဂုဏ္သတၱိမ်ားၿမင့္မားခဲ့ၿပီမို ့
" စံပယ္တစ္ပြင့္ "လို . . .
တကယ္ပြင့္မယ္ဆိုရင္ တင့္တယ္စြာပြင့္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ ။ . . . . .။





" အလြမ္းတစ္ပြင့္ခက္စစ္ "

|


ေဆာင္ဦးေပါက္ အိပ္မက္ေလး
၀ိုက္ၿဖာသက္ဆင္းေတာ့
ဂြမ္းကပ္ေစာင္ပါးေလးနဲ ့
အေႏြးဓာတ္ကို ဒဏ္ခတ္
မဆီမဆိုင္နဲ ့ . . .
ေကာင္မေလးမရွိတဲ့ညေတြမွာ
" အလြမ္း " ေတြ ကို အရမ္းငတ္တယ္ . . . . .

အိပ္ပ်က္တစ္ဆင္ဆာအလင္းဆိုတာက
" အလြမ္းထု " ရဲ ့ေတးသီခ်င္း
ညေရး ညတာအတြက္မတတ္သာလို ့
လင္းရတဲ့လမင္းကို သနားေပမဲ့
ခ်စ္ၿခင္းရဲ ့မာတိကာမွာ
တိမ္ေတြကိုသီ ၾကယ္ေတြကိုစီေပးခ်င္သူ . . . . .

ရိုရိုေသေသေၿပာရရင္ . . .
" အလြမ္း " ဆိုတဲ့ခက္စစ္စကားလံုး
ဘ၀မွာစာခ်ဳပ္စာတမ္းလို သံုးခဲ့လို ့
ဘယ္ဣိယကိုမွ မၿပံဳးေစခဲ့ဘူးတဲ့
မင္းအတြက္ ငါ့ နန္းသံုးအကၡရာတစ္လံုးပါ . . . . .

ရလဒ္အၾကြင္းအၿဖစ္
အလြမ္းရဲ ့ ဒီအေဆာင္အေယာင္ခ်ီးၿမွင့္ခန္းမွာ
ငါကဘာဆုတံဆိပ္မွ မေမွ်ာ္မွန္း
ဘယ္သံလြင္ခက္ကိုမွလည္းမခူးနမ္းခဲ့ေပမဲ့
မင္းၿပန္အလာေပးမဲ့ ပုဇင္းရွပ္ပ်ံအနမ္းမွာေတာ့
သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္း ၀င္ခ်င္မိရဲ ့ကြယ္ . . . . .

" ပန္းသြန္းကဗ်ာ "

|




" လေရာင္ကို " ၾကိဳဆိုရတာ
" ဆည္းဆာ " ကို ႏႈတ္ဆက္ရတာထက္
ပိုေအးၿမတယ္ . . . . .

ကဗ်ာစပ္ရတာကေတာ့
ေလထုထက္ပိုလြတ္လပ္ပါတယ္ . . . . .

သဘာ၀တရားကေန
စိမ္းလန္းၿခင္းေတြေပါက္ဖြားလာမယ္ . . . . .

ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းမရွိရင္
ရွင္သန္မႈ ေၿခာက္ပါး
ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မယ္ . . . . .

ေရေႏြးေလးကိုေစာင့္ရင္း
ေလေၿပနဲ ့ ေမွးစက္ေနမယ္ . . . . .

ဒီလိုနဲ ့ . . .
" ေႏြဦး " ရဲ ့" ေတးဆိုသံ " ကို
ႏွလံုးသားထဲကေန တို ့တေတြ
ၾကားရပါလိမ့္မယ္ . . . . .

" သကၠရာဇ္ၿဖိဳသူရဲ ့ေက်ာက္ထြင္းအကၡရာ "

|


ေလးၾကိဳးကို ဆြဲရင္း
ေလထဲ လႊင့္လိုက္ေတာ့
လၿခမ္းေလး ေကြးသြားတယ္ . . . . .

ငါ . . .
လေရာင္ဆာတဲ့ပင္လယ္လို
အရံႈးေတြကို ပုခံုးမွာထမ္း
စာတမ္း ေတြလည္း
တသီတတန္း တင္ခဲ့ဖူးၿပီ . . . . .

" သုည " ေတြပြင့္တဲ့ဘ၀မွာ
အတၱေတြ နဲ ့
ကုိယ္ကလူၿဖစ္ခဲ့ရ . . . . .

ဟန္ေဆာင္ဖံုးဖိထားေပမဲ့
တိတ္တိတ္ေလး
" တစ္ " ဂဏန္းနဲ ့
ထိပ္တန္းက ၿဖစ္ခ်င္သူ . . . . .

အခုေတာ့ . . .
တစ္ကိုယ္ေတာ္ အတၱတစ္ၿခမ္းကို
ကိုယ့္ဆႏၵနဲ ့ ေက်ာခိုင္း
ဓမၼေတးသံ တစ္ပိုင္းနဲ ့
ကိုယ့္စိတ္ေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းခိုင္းလိုက္တယ္ . . . . .

" အခ်စ္သက္ေတာ္ရွည္ရၿခင္းဂႏၱ၀င္မွတ္စု "

|

" နိဒါန္း "

အကြ်ႏ္ုပ္္၌
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေသာ " ခံစားမႈ " သည္
ခ်စ္သူအတြက္အစၿပဳဖြဲ ့စည္းၾကကုန္၏ . . . . .

" ရင္ခုန္သံတို ့ေလေ၀ွ ့ခံရေသာအခါ "

အကြ်ႏ္ုပ္္၌
ၾကည္လင္သန္ ့ရွင္း " ၾကင္နာၿခင္း " သည္
ခ်စ္သူအတြက္သေႏၶတည္ၾကကုန္ေလ၏ . . . . .

" ဘံုၾကိဳးၿပတ္တဲ့ေဒ၀ီနတ္မ်ိဳးႏြယ္ "

အကြ်ႏ္ုပ္္၌
စၾကာ၀ဠာသူရဲေကာင္းဆန္ဆန္ " ခ်စ္ၿခင္းအမွန္ " သည္
ခ်စ္သူအတြက္ေမြးဖြားၾကကုန္ေလ၏ . . . . .

" သံေယာဇဥ္ပ်ိဳးပစ္ "

အကြ်ႏ္ုပ္္၌
ၾကိဳးက်စ္တည္ေဆာက္ေသာ " နားလည္မႈ " မ်ိဳးေစ့တစ္ေပါက္သည္
ခ်စ္သူ ့ရင္ခြင္ထက္ ထြန္ေရးညက္ၾကကုန္ေလ၏ . . . . .

" ထိုမွတဆင့္ရင္မွၿဖစ္ေသာ္ "

အကြ်ႏ္ုပ္္၌
ၿမဴမႈန္ကင္းေ၀းအလင္းေပးေသာ " သစၥာမီးအိမ္ " တစ္လံုးသည္
ခ်စ္သူ ့တစ္ပင္တိုင္ထက္ ထြန္းလ်က္၀င္းပၾကကုန္ေလ၏ . . . . .

" တ...စ...တ...စ "

အကြ်ႏ္ုပ္္အခ်စ္သည္
သက္တန္ ့မၿပယ္ ေဆးမကယ္ဘဲ
အခ်စ္ေတးသံ ေသာေသာညံ
ရင္ၾကားစိုက္နစ္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ( ၁၄၇၂ ) ႏွစ္ရွည္ေစေသာ္ . . . . .

" ဘိုင္စကုတ္ထဲကေမာင္းကြဲသံ "

|


ဒီ . . . မိုးမလံု ေလမလံု
ၿပဇာတ္ရံု မွာ
စေကာမမ်က္လွည့္မတတ္ဘဲနဲ ့
ဆပ္ကပ္ၿပပြဲစီခ်င္း၀င္ထိုးေတာ့
ႏွင္းဆီပြင့္ေၿခာက္တန္မဲ့ ရနံ ့ေပ်ာက္ရတယ္ . . . . .

ေၿမဆီၿမဴခိုးအေၾကာင္းၿပဳလို ့
တစ္ပြင့္ ႏွစ္ခက္ စာေလာက္အတြက္
ခင္တန္းတစ္ခုလံုးလည္း
မီးစုန္းေတြထေတာက္ၿပရေသးတယ္ . . . . .

ေလာင္မီးက်တဲ့ဆူးခက္က
လူခိုး လူေငြ ့နဲ ့ပက္ပင္းတိုး
ဒို ေရ မီ ဖာ ထက္လည္းအၿဖစ္ခ်င္းဆိုးခဲ့ရၿပီ . . . . .

ေအာ္ . . . ခုေတာ့လည္း
၀ိညာဥ္ဖီလင္ကို ေရွ ့တန္းတင္မိလို ့
ထစ္ခ်ဳန္းသံတို ့ကိုစီနင္းရအံုးမည္ . . . . .

" အရိပ္စစ္မွတ္တိုင္ "

|




တီးယားစ္အိန္ဂ်ယ္ဟာ
အလင္းမဲ့ဂူမွာ " (ကလုန္း)လူ " ကိုအေဖာ္ၿပဳရင္း
ခရစ္ႏွစ္တစ္ခုကို အန္တုဖို ့
ရင္ဖြင့္အိပ္မက္ေတြ ေ၀က်တဲ့အထိ
အရိပ္စစ္ေတြပြင့္ခ်ပစ္လိုက္တယ္ . . . . .

နဂါးေငြ ့တန္းတစ္ခု
ပန္းေလညႈင္းတို ့ႏွင့္ကမာၻကိုၿဖန္ ့ခင္း
ကြ်န္မစိတ္ကူးနဲ ့စီးနင္းခဲ့သည္
" မီးၿပတိုက္တစ္ပါး "
ရင္ဖြင့္ရြာကိုေစစားေတာ့
စကၠဴတရြက္မွာ မွင္ေတြေၿခရာခ်င္းယွက္ခဲ ့သည္ . . . . .

ဒီကၾကိဳးပ်က္ရြာမွာ . . .
ေႏြေလရိုင္းက ဖုန္ေတြရစ္သိုင္းလြန္းတယ္
ကဗ်ာမက် ကာရန္မလွတဲ့ဘ၀မွာ
အကၡရာေတြနဲ ့လည္းႏိႈင္းကာခံခဲ့ရသူေပါ့ . . . . .

နတ္မိမယ္တစ္ပါးေပမဲ့
ေယဘုယ်လူ သာမည၀ိညာဥ္
ေနတစ္ရာ လတစ္စင္းလို
မ်က္ရည္တစ္စက္ ၀တ္ရည္တစ္ထပ္နဲ ့
ဘ၀ခ်ည္ကိုခ်ဳပ္ရိုးအထပ္ထပ္သီခဲ ့ရသူပါ . . . . .

အတိတ္ေကာက္ေၾကာင္းက
အဂၤေတပံုမေလာင္းခင္ကလို
ေနအို ခါးေစာင္း မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းမို ့
အနမ္းတလန္ ပန္းတလန္နဲ ့
အတီးခံရတဲ ့ဂစ္တာသံလိုပါဘဲကြယ္ . . . . .

တစ္ခါတစ္ေလ . . .
နတ္ဆိုးေတြရႈးတိုက္
ေရခိုးေရေငြ ့ေတြ မူးမိုက္သြားတဲ့ညနက္ေတြမွာ
မွင္ေၾကာင္ထိုးကြင္းေတြ လဲ့ၿပာကြဲအက္လို ့
ၿမင္းခြာတစ္ခ်က္ေပါက္ရင္မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစရမယ္ . . . . .

အခါးေကာ္ဖီရဲ ့ေမွာ္၀င္မွတ္တမ္း
" အရိပ္မွတ္တိုင္ " စစ္ဖို ့
ကတၱီပါရိုင္းေပၚ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေရးၿခစ္
စစ္တုရင္တစ္ပြဲလို ့ စိတ္ႏွစ္မယ္
သတိရတိုင္းၿပန္ဖတ္ၾကည့္ဖို ့ေပါ့ . . . . .




" အဓိပတိ လ၀န္း "

|


ေလတံခြန္ၾကီးတစ္ခုကို
ပိတ္ထားတဲ့အလင္းနဲ ့ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
ကမာၻေၿမၾကီးမွာ
" အမွန္တရား " ဆိုတာ ေမြးဖြားလာတယ္ . . . . .

ကင္းဘတ္စေပၚက ေဆးအစက္စက္က
" အၿဖဴတစ္၀က္ " " အမဲတစ္၀က္ " မို ့
လူေတြရဲ ့စိတ္ဓာတ္ကို
မင္းအဓိပၸာယ္ဖတ္လို ့ရမွာမဟုတ္ဘူး . . . . .

အမည္မသိေမွာက္ဖဲတစ္ခ်ပ္ေအာက္
တိတ္တဆိတ္ အိပ္စက္တတ္ဖို ့ဆိုရင္
လိမၼာပါးနပ္တဲ့ နင့္မ်က္၀န္းစိုစိုေတြကို
ကိုယ့္ရင္ခြင္ထက္ ကြန္းခိုတတ္ၾကပါေစ . . . . .

ခ်စ္သူေရ . . .
ေလာကဓံ ဆိုတာ
ေလၾကိဳ ေလၾကားက
သစ္ရြက္ သစ္ခက္ေလာက္ပါဘဲ
" ေနာက္မဆုတ္ေၾကး "
ဖူးပြင့္ၾကရံုေပါ့ . . . . .

ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္က
ၾကယ္သိမ္ ၾကယ္မႊားေတြတိုက္ခိုက္လို ့
တံလွ်ပ္ဆိုတာေႏြမွာထြက္ရင္ေတာင္
တို ့ေတြသံုးရာသီလံုးၿပံဳးေနၾကအံုးမယ္ . . . . .

" ညိႈ ့သြန္းကကြက္ရဲ ့အၾကည့္တစ္ခ်က္ "

|


ဓာတ္ပံုထဲ ခိုးခိုးၾကည့္ရံုနဲ ့ေတာ့
" ဘ၀ " က ရင္ခုန္ရတာဘဲ
အဖတ္တင္လိမ့္မယ္ . . . . .

ၿဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္
ငါ့အခ်စ္ရာဇ၀င္မွာ
တိတ္တခိုးက်မ္းတစ္ပိုဒ္နဲ ့
စီးနင္း တိုက္ခိုက္
နင့္ ရင္ခုန္သံေတြကို
ခဏေလာက္သိမ္းပိုက္ခ်င္တယ္ . . . . .

ေလေပြမေၿခြတဲ့
ႏွင္းဆီပ်ိဳေလးေရ
၀ိညာဥ္ပါဠိကိုအနက္လိုၿပန္ၾကည့္ေတာ့
ရီေ၀့ပ်ံ ့တက္ ကညာပ်ိဳရင္ခြင္ထက္
ေဆြးေၿမ ့မႈန္ရီ စိုစြတ္မႈရင္ခုန္သံကို
ခံုမင္မိေခ်ၿပီ . . . . .

တကယ္ေတာ့လည္း
ေလစီးထဲဖြာက်ဲလွပေနတဲ့
ညိႈ ့သြန္းကေခ်သည္ ရဲ ့ကကြက္ေအာက္
အိုေအစစ္ေမွာက္ တဒဂၤႏြယ္ၾကိဳးလည္း
" ေၿဖာက္ " ကနဲေပ်ာက္သြားေတာ့မွာပါ . . . . .

ဒီလိုပါဘဲေလ
ေလ၀ါတစ္ပြင့္ နမ္းရိႈက္ရင္း
" ဒီမိုး " နဲ ့စပ်ိဳးကတည္းက
" အၾကည့္တစ္ခ်က္ " ဆိုတာ
ရိတ္သိမ္းဖို ့မွမဟုတ္ခဲ ့တာ . . . . .

" ကဗ်ာဆရာ " ( ေမြးေန ့အမွတ္တရ )

|



အေရာင္ေတြ၀ါး ထြက္ေၿပးသြားတဲ့
စာရြက္အပိုင္းအစေတြဟာ
ေကာင္းကင္တမြတ္ ၾကယ္စင္ကိုခူးဆြတ္ဖို ့
ၿပင္းအားထိုးသုတ္
ေဖာ့ဖေယာင္း ပိုင္ရွင္ေတြကိုမွ
" ကဗ်ာဆရာ " လုပ္သြားတယ္ . . . . .

" ကဗ်ာဆရာ " ဆိုတာ . . .
ေသာကကင္းေ၀း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေနနဲ ့
ခံစားခ်က္ေပၚလူးလားပံ်သန္း
၀ိုင္ခ်ိဳခ်ိဳကို အက္ဆစ္လိုနမ္းတတ္ၾကတယ္ . . . . .

ေမွာ္ဆရာေသာက္တဲ့ ၿခဴးခတ္မီးေတာက္ကို
အရိုင္းအိပ္မက္ထဲ ပါးပါးေရာယွက္
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းထိ ထိုးထြက္ၿပီး
ပန္းကႏၱာရထိ စိုလက္ေစ
ရင္ခြင္ႏွလံုးရဲ ့ ဘုန္းလက္ရံုးမ်ား
အကၡရာေတြ ဦးခိုက္
စကားလံုးေတြဒူးတိုက္ေစမည္ . . . . .

လမင္းအိမ္ထက္ ထြန္ယက္ခဲ့တဲ့
ၿဖဴရွင္းေတာက္ပ ပန္သစၥာအလွလို
ေငြ ့ရည္တိမ္ဖံုး ၿမဴေတြတ၀ုန္း၀ုန္း
ေႏြရင္ခြင္ဆိုရင္လည္း
ၿပံဳးတတ္ေအာင္ရုန္းတတ္ၾကသူေတြပါဘဲ . . . . .

ကေ၀ေတာမွာမိန္းေမာမိမွ
ရနံ ့ခ်ိဳခ်ိဳ ပဒိုင္းပန္းနဲ ့
ပန္းႏုေရာင္ စကားလံုးတံတိုင္းမွာ
ႏွင္းခါးမိုးက မိႈင္းညိႈ ့လမ္းခြဲလို ့
အလြန္းအၾကဴးမူးလဲ
အသဲေတြလည္းကြဲဘူးေသး . . . . .

ေၿမာက္ၿပန္ေလရင္ခတ္တုန္းက
ေကာင္းကင္ပ်ိဳက " လ " နဲ ့ ၾကယ္တာရာက " ည "
သိပ္လွၾကေပမဲ့ အိပ္မက္ေတြေမာင္းခ်လို ့
အဲလိုနဲ ့ . . . ေဆာင္းညေတြလည္း
ကုန္လြန္တတ္ၾကေသးတယ္ . . . . .

ရိုးသားေတာက္ေၿပာင္တဲ့ " ကဗ်ာဆရာဘ၀ "
ဆႏၵ နဲ ့ ဘ၀ မေၿပလည္လိုက္ပံုက
လကၤာေတာင္ၾကား
ေလာကဓံတရားေပါင္းမ်ားစြာ
ေဆြးေၿမ ့ေၾကကြဲ
ကိုယ့္ကဗ်ာေပၚ ကိုယ္မူးလဲၾကတယ္ . . . . .

" ကဗ်ာဆရာ " ဟာ
ကဗ်ာေက်းကြ်န္ သစၥာေတာ္ခံေတြမို ့
ကဗ်ာဘက္ကရပ္တည္တိုက္ခိုက္
သူတို ့ရင္မွာဓားအစင္းစင္းစိုက္
ဒါေပမဲ့ . . . တခါတေလေတာ့
သူရဲေကာင္း ေတြထက္
ပိုလည္းမိုက္တတ္ၾကေသးရဲ ့ကြယ္ . . . . .

" ေလတိုက္ခံတိမ္ "

|

ေ၀ဟင္ထက္က ေလေပြတစ္ခ်က္
ၿဖတ္သန္းမႈ ခံခဲ့ရတဲ ့
" ေလတိုက္ခံတိမ္ " တစ္ပြင့္လိုေပါ့ . . . . .

တံဆိပ္မတပ္ရေသးတဲ့ ေလးညိႈ ့ကို
ကဗ်ာတစ္ရြက္နဲ ့ေက်ာက္ခ် ေပြ ့ပိုက္
ၿမွားတစ္စင္းက ရင္မွာစိုက္သြားတယ္ . . . . .

မင္းေၾကာင့္ပါဘဲ
ပန္းကေလးေတြမုန္းထား
တိမ္တိုက္ေတြေ၀းသြားေတာင္
ကိုယ့္နားက ေလညႈင္းက
ဘယ္အခ်ိန္ပြင့္သြားလည္းမသိလိုက္ဘူး . . . . .