" သီအို ရီေပ်ာက္တဲ. ည "
သန္းေခါင္ယံ ညရဲ.
အထီးက်န္ ေကာင္းကင္ထက္မွာ
ၾကယ္စင္ေတြက
ေၿမခၿပီး ေၾကြၾကစရာမရွိဘူး ...
အလင္းေရာင္မၿမင္တဲ.
အေမွာင္ယံ ကမာၻထဲမွာ
တိုးတိုးေလး ခိုးၾကည္.လိုက္ေတာ.
ေရးေရး ေလးၿမင္ခြင္.ရခဲ.တယ္...
မိုင္ေပါင္မ်ားစြာေ၀းကြာတဲ.ေနရာမွာ
လင္းလက္စြာေတာက္ပေနတယ္
သူ.နာမည္က " ရယ္(လ္)ဗက္လြန္ "
အေရာင္မရွိ ၊ အနံ.မရွိ
အရသာမရွိ ၊ ထိေတြ.ခြင္.မရွိ
ဒါေပမဲ. သူ.မွာ ...
ၾကင္နာမႈ ၊ ေႏြးေထြးမႈ
နားလည္မႈ ၊ ယုယမႈ
အၿပည္.ရွိတယ္ ...
လမိုက္ညရဲ. ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္က
၀င္သက္ ၊ ထြက္သက္ ေတာင္
မမွန္ခ်င္ ေတာ.ဘူး ...
တိမ္ေတြဖံုးတဲ. ၊ အရံႈးမဲ. ရင္ခြင္မွာ
" မ " ရဲ.အမုန္းမဲ. ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ.
အဆံုးမဲ. ...
ဆံုႏိုင္ခြင္. ရခ်င္ေနမိတယ္။...။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
ကဗ်ာလာဖတ္သြားပါတယ္။။။
ကဗ်ာေလးေကာင္းပါတယ္ရွင္
ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ပါပဲဗ်ာ
အဆုံးမဲ့ ၿပန္ဆုံႏုိင္ပါေစ
ကဗ်ာေကာင္းေလးတပုဒ္လို႔ ခံစားရပါတယ္။
ထပ္ေရးပါအံုးဗ်ာ..အားေပးပါတယ္
အမုန္းမဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႕
ကၽြန္ေတာ္လည္း အဆံုးမဲ့ ဆံုႏိုင္ခြင့္ ရခ်င္တယ္ ....
ဒါေပမယ့္ ခုထက္ထိေတာ့ အခ်စ္မဲ့ ရပ္ဝန္းတစ္ခုမွာ အျပံဳးမဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုနဲ႕ ေနေနရတုန္းပဲ ...
ေနေဒးသစ္။
Post a Comment