( ၁ )
ကမာၻပ်က္စကၠဴ တစ္ရြက္ . . .
ေနမထြက္တဲ ့ ညတစ္ညမွာ
ၾကယ္ေတြ လေတြ ၿခံရံလို ့
အိမ္ေမြ ့ခ် နတ္သမီးတစ္ပါး
တိုင္းတစ္ပါးသို ့ ခရီးထြက္ေခ်ၿပီ
သို၀ွက္ထားေသာ ႏွလံုးအိမ္မွ ႏွင္းသိုးမ်ား
တမန္ေတာ္ေစတန္မွ တဆင့္ အခစား၀င္လာၾက၏ . . . . .
ေယဘုယ်၀ိဥာဥ္မဲ ့ ေႏြေခါင္ေခါင္ဂီတကို
ပူေဖာင္းကြဲသူတစ္ေယာက္ဟာ
သစၥာမီးအိမ္မွာ သီခ်င္းလုပ္ဆိုရင္း
ထာ၀ရအိပ္ေပ်ာ္ဖို ့ ၾကယ္တစ္လံုးကို
ၿပဳစားခဲ ့ ေလရဲ ့ . . . . .
ေလထုထဲ အသက္ရႈၿခင္း ရပ္ၿခင္းဟာ
ကမာၻဦးက်မ္းစာအစမွာ
၀င္သက္ ထြက္သက္ အၿဖစ္
ေႏွာင္းလူမ်ားက ေတြ ့ခဲ ့ရေလၿပီ . . . . .
ဒီလိုနဲ ့ . . .
ပက္စီ အေတြ ့ထူးမွာ
ႏွလံုးသား အတုကို ေရေရာလိုက္တယ္
" ေဆးဆိုးပန္းရိုက္တစ္ရႈး " ဟာ
ညၿဖစ္လ်က္နဲ ့ မ်က္မွန္ထူထူတပ္လာခဲ ့တယ္ . . . . .
ပြင့္အားေကာင္းတဲ ့
ႏွင္းဆီဖူးမီးၿပန္အလင္းေၾကာင့္
အၿပံဳးတစ္၀က္မွာ အမုန္းတစ္သက္စာ
ကပ္လ်က္ပါလာခဲ ့ရေပါ့ . . . . .
( ၂ )
အေရွ ့ဖ်ားအလွရဲ ့ လိႈ ့၀ွက္ခ်က္မွာ
အီဂ်စ္ကမာမီရဲ ့ ႏွလံုးေရာဂါအေၾကာင္းမပါဘူး
ဒါဟာ . . . ကဗ်ာဦးက
ေခတ္ဦး ပရိုင္းမိတ္ ေတြေပါ့ကြယ္ . . . . .
ၿပီးေတာ့ . . .
မာယာေကာ့စကီး ကဗ်ာေတြမွာ
လွည္းယဥ္ေၾကာ့ေၾကာ့ေလး ေသာ့ေသာ့ႏွင္ေနတဲ ့
ဖုန္ထူထူေတာသူမေလး အနမ္းေတြ
မပါခဲ ့ဘူး . . . . .
မူယာမာယာနဲ ့ ပ်ိဳးတဲ ့ရန္ကုန္မိုးအလွက
ဥာဏ္၀ါ ဥဏ္ၿပာ ေတြပါေပမဲ ့
အႏုသုခုမဆန္ဆန္ပြင့္တဲ ့
အိုးမဲ ့ အိမ္မဲ ့ ဗာဒံရြက္ရႈတဲ ့ေလမွာေတာ့
PH-7 မၿပည့္ခဲ ့ဘူး . . . . .
က်ီးေပါင္းတက္ေနတဲ ့
ေက်ာရိုးမဲ ့သတၱ၀ါဟာ
ပေရာဂအမိႈက္မွာ အသိုက္ဖြဲ ့ဖို ့
ေလးသည္ေတာ္ ေမတၱာအနမ္းေတြနဲ ့
၁၂ရာသီအလြမ္းကို ေခါင္းေလာင္းသံနဲ ့
ပစ္ခြင္းခဲ ့ေတာ့ . . . . .
လကြယ္ညတိုင္းမွာ . . .
ေစာင္းအိုတစ္လက္ ၾကိဳးခဏခဏၿပတ္သလို
ကုဗေပၾကားမွာ မုဒိတာပြားၿပီး
က်ည္ဆန္မရွိတဲ ့ ငါ့ေသနတ္ေၿပာင္း၀မွာ
ၿခေသၤ ့တစ္ေကာင္လို ရဲရဲရင့္ရင့္ဂူေအာင္းခဲ ့တယ္ . . . . . .
( ၃ )
အသက္မရႈတဲ ့ေလာကပါလတရားဟာ
ဗ်တၱရဲ ့ပန္းဆက္လမ္းကို ခမ္းနားေစခဲ ့သလို
ဒု႒၀တီၿမစ္ေရစီးသံဟာလည္း
ကမာၻၾကီးမေကာင္းေၾကာင္း
ဘယ္ေတာ့မွ မသီၾကဴးခဲ ့ဖူးဘူး . . . . .
ေၿမာက္ၿပန္ေလမွာပြင့္တဲ ့
စပါးပ်ိဳကိုယ္သင္းနံ ့ေလးကိုခ်စ္ၾကိဳးသြယ္
ဘ၀ရဲ ့အဘိဓမၼာမွာ
'ဓမၼာ ' ' ေသာက ' ' အင္း၀ ' ' ရာဇာ ' ကိုလည္မွာဆြဲ
ဗင္းနစ္အခ်စ္ပြဲကိုသြားၾကမယ္ . . . . .
နတ္ဆိုးမေလးေပးတဲ ့အိမ္မက္မွာ
အလင္းမဲ ့နိယာမနဲ ့ ကိုယ္ေပ်ာက္၀တ္စံုပါခဲ ့တယ္
ဒါေပမဲ ့ . . . ေဘဘီလံုေတာ့
တကယ္မေရာက္ဖူးေသးပါ . . . . .
ဗန္ဂိုးရဲ ့ဌက္မ်ားဟာ
ပုပၸါးေန၀င္ခ်ိန္ကိုမခံစားတတ္ၾကသလို
ရြာရိုးကိုးေပါက္ပြင့္ေနတဲ ့ ဂႏၶာမာပန္းေၿခာက္ေတြကေတာ့
ၿမိဳ ့ၿပတစ္ေလွ်ာက္ ဂ်စ္ပဆီတစ္ေယာက္လို
ေလလႊင့္ေနခဲ ့ၾကၿပီ . . . . .
ပါဠိစာလံုးေတြနဲ ့ သင္ပုန္းၾကီးကြဲအားမွာ
ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာကိုလွန္ေလွာရင္း
ေႏြယဥ္စြန္းတန္းေလးဟာ
ခင္ဗ်ားတို ့ထင္ထားတာထက္
ပိုေအးၿမေလရဲ ့ဗ်ာ . . . . .
( ၄ )
ကံ့ေကာ္နဲ ့ ၀တ္ဆံမေၿပလည္မႈေၾကာင့္
တမာေတြခါးခဲ ့ရတယ္
ဒါဆိုရင္ . . . လိုက္မဆံုႏိုင္တဲ ့
မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းမွာလည္း
လွည္းလမ္းေၾကာင္းၾကီးေတြ
ရွိကိုရွိရမယ္ . . . . .
ယမမင္းကဗ်ာရြတ္သံအဆံုးမွာ
အာခိမိတိ ပရင္စပယ္ဟာ
ၿပန္လွန္သင္ၾကားၿခင္း မေက်တဲ ့
ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ နယ္ႏွင္ဒဏ္အေပးခံခဲ ့ရတယ္ . . . . .
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး . . . မေမ့ပါဘူးကြယ္
လမ္းဆံုေရာက္တိုင္း လမ္းေပ်ာက္ေနတတ္ေတာ့
ဘ၀သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမွာေတာင္
ၾကက္ေၿခခတ္ေတြနဲ ့
ေအာင္မွတ္ကို ကပ္ရခဲ ့တယ္ . . . . .
တိမ္ညိဳနယ္နမိတ္ကို
ၿဖတ္သြားၿဖတ္လာလုပ္ရင္း
ပင္လယ္တစ္အုပ္ဟာ
ေငြမိုးညိဳ ငိုကာစလို
လွတပတ္ႏြမ္း သကၠရာဇ္အနမ္းနဲ ့
တိမ္ၿဖဴတစ္အုပ္
ရိႈက္ထုတ္ေပးခဲ ့တာပါတဲ ့ . . . . .
( ၅ )
ၿဖဴ နီ ၿပာ ၀ါ . . . စာတစ္အုပ္
ၿဒပ္ရွိ ၿဒပ္မဲ ့ ကိုေၿပာင္းၿပန္လုပ္လို ့
မာဃေဒ၀ကို ပိတ္
တိတ္တဆိတ္ဘဲ ကိုယ္အိပ္လိုက္တယ္ . . . . .
ဘာမွန္းမသိတဲ ့ အနာဂါတ္မွာ
မာရ္နတ္ေပးတဲ ့ က်မ္းတစ္အုပ္ကို
ကံမကုန္ရင္ၿပန္ဆံုၾကတာေပါ့လို ့
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္မေနခ်င္ဘူး . . . . .
" အေ၀းဆိုတဲ ့ အေ၀းၾကီးကိုသြားဖို ့ "
မိႈင္းညိႈ ့ညိႈ ့စကားလံုးေတြမွာ
ဂူရိုင္းေတြက အၿပိဳင္းအရိုင္းေၾကြဆင္းလို ့ . . . . .
ဥယ်ာဥ္မႈးမဲ ့ ဧဒင္ဟာ
ေလာကမာယာ အဆိပ္ပင္ေၾကာင့္
ဂ်စ္ပဆီမွတ္တိုင္တစ္ေလွ်ာက္
မိုးကတစ္ေၿဖာက္ . . . ႏွစ္ေၿဖာက္
. . . တစ္ေၿဖာက္ . . . ႏွစ္ေၿဖာက္ . . . . .
( ၆ )
ကံၾကမာဆိုတဲ ့ ကားယားေကာင္က
ေလာကမဖိတ္ဘဲ ေလာကဓံတရားေတြ
ေပးၿပီး ၿပန္သြားတတ္တယ္
ဒါေပမဲ ့ . . . အၿမဲေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့
မ်က္လံုးစံုမွိတ္ ယဥ္ေက်းၿပသြားတတ္ရဲ ့ . . . . .
အနမ္းေတြကို စာသီကံုး
ဂဏန္းႏွစ္လံုးနဲ ့ " ၀ " လံုးကို
" သုည " ၿဖစ္ေအာင္ေရးခဲ ့မိတယ္ . . . . .
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ . . .
အဲဒီ " ၀ " လံုးကို
လိမာပါးနပ္တဲ ့ လက္ေတြနဲ ့
၀ိုင္းေအာင္ေရးတတ္ရမယ္ . . . . .
ဘာေၾကာင့္လဲ . . . ဘာအတြက္လည္း
ေၿဖလို ့မရတဲ ့ ပုစာၱမ်ားစြာဟာ
မနက္ၿဖန္ဆိုတဲ ့ စာမ်က္ႏွာမွာ
ပ်ားရည္တစ္စက္လို
ခ်ိဳေလာင္ၿပင္းသ ရွ တ တ ၿဖစ္မွာေတာ့
အေသအခ်ာပါပဲ . . . . .
ေန ့တစ္ေန ့ ခိုးယူၿခင္းခံရတဲ ့
မီးခိုးလက္က ၾကာတစ္ပြင့္ဟာ
ခိုးေၾကာင္ ခိုး၀ွက္ေတာ့
မပြင့္ေကာင္းပါဘူး
အခ်ိန္ အခါ ေတာ့လိုတာေပါ့
ခမ္းေၿခာက္ခါးနီး ေရၿပင္မွာ
အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္
ခိုးထားဖို ့ လိုမွာအမွန္ပါဘဲ . . . . .
( ၇ )
ဒီၿမိဳ ့ပ်က္က . . .
လူမသိ သူမသိ ေမာင္းကြဲသံမွာ
နံပတ္မပါတဲ ့ ေၿမပံုတစ္ရြက္
မီးေတာက္မပါတဲ ့ စုတ္ခ်က္ေတြနဲ ့
တစ္ေယာက္တည္း မိုးခ်ဳပ္ေနတယ္ . . . . .
ၿပာက်သြားတဲ ့ အသက္ေငြ ့ေငြ ့ မွာ
" ၀ိမုတၱိ " ဟာကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းဆို
တို ့ေခတ္မွာ တို ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ ့
တို ့ႏွစ္လံုးသားကို ထုဆစ္ၾကရမယ္ . . . . .
ဘယ္ေႏြဦးေပါက္မွ ကိုယ့္မီးေတာက္နဲ ့ကိုယ္
" မီး " ထမေတာက္ဘူး . . .
ေၿခေထာက္ေတြမွားသြားေနတဲ ့ လမ္းေတြမွာ
လမ္းမွားေတြ မသြားမိေစဖို ့
ကိုလိုနီရင္ဘတ္ကို ဒဏ္ၿပင္းၿပင္းခတ္ပါ . . . . .
ေၿမာက္ၿပန္ေလနဲ ့ ခရီးၾကံဳလိုက္တဲ ့ ေတာင္ၿပိဳမိုး
ေတာၾကီး မ်က္မည္းထဲ လမ္းေပ်ာက္ေနတယ္
ေ၀ါ . . . ေ၀ါ . . . ေ၀ါ . . .
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္ပံတစ္ဖက္ခတ္လ်က္
ပန္းတစ္ဆုပ္ၾကဲလို ့ ဖိနပ္ပါးပါးစီးလ်က္ၿပန္လာ၏
ေတာမီးကား ၿငိမ္းခဲ ့ေလၿပီ . . . . .
သို ့ေသာ္ . . . သို ့ေသာ္
ေနကား၀င္ေတာ့မည္
လိႈင္းတို ့ကားၿပင္းထန္ဆဲ
" ေတာင္ၾကီးဖ၀ါးေအာက္
လိႈင္းၾကီးေလွေအာက္ " ဟုဆိုလွ်င္
သင္တို ့၏ အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ကို . . . အိမ္မက္ေတြကို
မည္သူကအာမခံပါမည္နည္း . . . အာမခံမည္နည္း . . . . .
သိကၡာ ရွိတဲ ့ ေလညွင္းႏု က
