" နီ. . .ကို. . .ရဲ သို ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ "

အေနာက္ဘက္ၿမိဳ ့ရိုးဆီက ေန၀င္သံဟာ
ဒီေန ့မွ ေတာ္ေတာ္ေလး က်ယ္ေလာင္ခဲ့တယ္
ရင္ခတ္ပန္းခင္းထဲက ဓားသြားတစ္လက္ေၾကြက်သံအဆံုးမွာ
နကၡတ္တစ္၀က္ေနၾကတ္သြားတယ္ . . . . .

ဒီေတာတန္းေလးအဆံုးမွာ
" လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ " ရွိတယ္ . . . . .

ဒီေဆာင္းအိုရဲ ့ ရိုးတံ ၾကားမွာ
" နဂၢတစ္ " ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကတယ္ . . . . .

ေလညွင္းတိတ္တစ္ခိုး ရိႈက္သံတိုးတိုးနဲ ့ အတူ
လမင္းရဲ ့ ၿငိဳးငယ္ေနတဲ ့ မ်က္ႏွာကိုပါေတြ ့ခဲ ့ရတယ္
တိမ္ညိဳ တိမ္လိပ္ေတြကေတာ ့ ဟန္ေဆာင္အၿပံဳးတာင္မၿပံဳးႏိုင္ရွာဘူးထင္ရဲ ့

ရိုးၿပတ္ေတာေလးမွာေတာ့ တံတိုင္းရွစ္ခြင္ မိႈင္း . . . ၿပာ . . . ရီ မို ့လို ့ . . . . .

ၾကယ္အစင္းစင္းနဲ ့ ေထြခင္းေနရတဲ ့
ေဟာဒီ ကမာၻေၿမရဲ ့ အတြင္းနာဟာ
မ်က္လွည့္ဆရာရဲ ့ " မၿငိမ္းေသာမီး " ၿပကြက္အဆံုးမွာ
ၾကယ္ၿပာေရာင္အလင္းတန္း တစ္ခု ကမာၻေၿမႏႈတ္ခမ္းကို အနမ္းနဲ ့ႏႈတ္ဆက္သြားတယ္ . . . . .

ေခတ္သစ္ပ်ိဳးတဲ ့ ေလထန္ကုန္းယဥ္ေက်းမႈမွာ
မုန္သုန္ၿမိဳ ့ရဲ ့ ေမွာ္၀င္ေနတဲ ့ စကားလံုးေတြနဲ ့
" အိုဇံုးလႊာ " ကိုၿပံဳးေစခဲ ့တယ္ . . . . .

" ၾကယ္ေၾကြသတို ့သား " ရဲ ့ ဇာတ္ညႊန္းကို နီ ကို ရဲ ေရးတယ္
ဒီအတၳဴပတၱိကို အလင္းအားေကာင္းတဲ ့ၿပတင္းတံခါးနဲ ့ဖြင့္ၾကည့္ရင္
အဲဒီ ႏွလံုးသားထဲမွာ ခုထိ " ၾကြက္ " တစ္ေကာင္ရွိေနပါလိမ္ ့မယ္ . . . . .

24.10.09 တြင္ကြယ္လြန္သြားေသာ ေလးစားရေသာ ဆရာနီကိုရဲ အားအမွတ္တရ
ဓာတ္ပံု အား မမေနာ္ဟရီ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္ . . .