" ကႏၱရ ပင္လယ္ "

တစ္ပြင့္ ႏွစ္ပြင့္ ပန္ခ်င္ရံုေလာက္နဲ ့
ပန္းခ်စ္သူလို ့ ေၿပာၾကမလား
တစ္ခါ ႏွစ္ခါ ေလာက္ရိႈက္တတ္ ရံုနဲ ့ေတာ့
သမာၻရင့္ တဲ ့အႏုပညာရွင္ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး
ကံၾကမၼာ မသိတဲ ့ ၀ွက္ဖဲဆိုတာ
ဇာတ္ဆရာတိုင္း ကလို ့ရတဲ ့ ခုနစ္ေထြ အကမွ မဟုတ္တာ
အလကၤာေတြ မစိုစြတ္ေတာ့ တဲ ့ ဒီကမာၻၾကီးမွာ
ႏွင္းဆီဖူးေတြကေတာ့ တေၿဖာက္ေၿဖာက္နဲ ့ စိုရႊဲလို ့
ကိုယ္ ့ေလးညိႈ ့ကိုယ္ဆြဲထြက္ဖို ့ၾကေတာ့လည္း
အကၡရာေတြက ငါ့ကို၀ွက္ထားၾကတယ္
တကယ္ေတာ့လည္း ဒီၿမိဳ ့ပ်က္ၾကီးမွာ
ကိုယ္ ့ယဥ္ေက်းမႈ နဲ ့ ကိုယ္ ရူးေနၾကတာပါဘဲ
ဘာ ၿဖစ္ လဲ . . . . .
ကမာၻေၿမရဲ ့တစ္ေနရာမွာေတာ့ အားေပးမဲ ့လူရွိမွာပါ
ေဟာ . . . . .
ေၿပာရင္းနဲ ့ မိုးေပၚမွာ ေကာင္းကင္ေတြရြာခ်လို ့
ၾကယ္ေတြ စီးခ်င္းထိုးေနလိုက္ၾကတာမ်ား
ပင္လယ္ေတာင္ ကႏၱရ ၿဖစ္သြားရွာတယ္ . . . . .